Zaterdag 12 mei 2018 kwamen de mannen Boterenbrood bij de brandweerkazerne in
Baarn bij elkaar om herinneringen op te halen en de gloednieuwe brandweerwagen van
het Baarnse korps te bekijken. De man waarom het allemaal zou draaien, Bennie
Boterenbrood, kon daarbij op het laatste moment niet aanwezig zijn.
.GRIJS VUUR
Sinds november 2004 komen zo'n ruim vijftien oud-leden van de brandweer van Baarn
één keer per maand op een donderdagavond bij elkaar onder de naam 'Grijs Vuur'. Zij
hebben in de kelder onder de brandweerkazerne een klein museum ingericht met oud
brandweermateriaal. Doordat de club bij elkaar komt op de oefenavond van het huidige
korps, blijft de band met de brandweer bestaan. Leen Bakker, penningmeester van Grijs
Vuur, is actief met het bijhouden van de website, het organiseren van lezingen en
excursies en het onderhouden van contacten. Op zijn uitnodiging waren de mannen
Boterenbrood op bezoek bij de Baarnse brandweer.
BRANDWEER BENNIE
Bennie Boterenbrood (81) was een Baarnse brandweerman in hart en nieren. Op oude
foto's staat en trots en knap te stralen in zijn brandweeruniform. In 1964 vertrok hij met
zijn vrouw naar Amerika, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Bennie zou met zijn zoon
en kleinzoon in Baarn zijn om daar ook het Australische en Nederlandse deel van zijn
familie te ontmoe- ten, maar hartproblemen verhinderden de vliegtocht en hielden hem in
Amerika. Zoon Peter en kleinzoon Zack waren wel aanwezig. "Mijn vader had hier heel
graag willen zijn," zegt Peter. "Hopelijk komt het er nog een keer van, maar zijn
gezondheid laat hem in de steek."
BRANDWEER BLIJFT TREKKEN
Bennie had in de jaren '50 van de vorige eeuw familie die al eerder naar Amerika was
geëmigreerd toen hij de stap zelf waagde. "Deze familieleden en de kerk waartoe zij
behoorden hebben zijn overtocht mogelijk gemaakt," vertelt Peter. "Zo kwam hij terecht in
Grand Haven, Michigan. Hij werkte een tijdje voor Gardner Denver, maar de brandweer
bleef trekken. Hij sloot zich aan bij de brandweer in Michigan en werd daar één van de
eerste paramedici binnen het korps. Hij is bij het korps van Grand Haven gebleven tot hij
in 1985 met pensioen ging. Hij vond het fantastisch."
KLEINZOON IN OPA'S VOETSPOREN
Peter Boterenbrood - of Booderenbroed zoals de Amerikanen het uitspreken - werd
politieman, zijn zoon Zack volgde in grootvaders voetsporen en werd brandweerman.
"Mijn grootvader heeft daarop wel invloed gehad met zijn mooie verhalen," zegt Zack. "De
brandweer interesseerde me daardoor al van jongs af aan. Hij had ook een paar verhalen
over Baarn, maar vooral over zijn tijd in Amerika." Peter vult aan: "Omdat hij paramedicus
was bij de brandweer in Grand Haven werd hij op allerlei situaties af gestuurd. Hij was
tussen de 30 en 35 jaar toen hij naar Amerika ging en heeft dus veel langer in Michigan
bij de brandweer gezeten dan in Baarn. Niet gek dus dat de verhalen over zijn
Amerikaanse werk de hoofdmoot vormen.
"NIEUWE WAGEN
De mannen kijken hun ogen uit naar de eerste brandweerwagen van Baarn uit 1931.
Maar de fonkelnieuwe wagen die net drie dagen in de Baarnse kazerne staat, trekt
minstens evenveel bekijks. Leen Bakker, die zelf 36 jaar bij de brandweer zat, weet er
alles over te vertellen. “De vorige auto was inmiddels al 20 jaar oud en moest nodig
worden vervangen, maar omdat het materieel van de gemeente overging naar de
veiligheidsregio, is er nog even gewacht. De Veiligheidsregio wilde namelijk overgaan
naar één soort brandweerwagen. In deloop der tijd worden alle oude wagens vervangen
door dat type wagen. Bij de oude wagens moest je met zes of acht man op pad, de
nieuwe wagens zijn zo uitgerust dat je aan vier man genoeg hebt. Als je de nieuwe qua
prijs vergelijkt met de antieke wagen waarnaar de Boterenbroods net stonden te kijken zit
daar wel een gat tussen van een kleine vijf ton.
"KLEINER DAN IN AMERIKA
Zack vergelijkt vooral het formaat. "De brandweerwagens in Amerika zijn veel groter,"
zegt hij. "Maar waarom?" Peter denkt mee en zeg dan: "Dat komt denk ik omdat de
wegen daar ook veel groter zijn. De wagens hoeven daar niet zo compact te zijn omdat
ze niet door van die nauwe straatjes hoeven te rijden." Leen Bakker: "In deze serie komt
ook een nog kleinere wagen voor twee mensen, speciaal voor in de bossen en in kleine
straten. Want zelfs de nieuwe wagen, die jullie al klein vinden, is voor sommige straatjes
en paadjes te breed."
“CADEAU VOOR BENNIE
Neef Robert uit Australië mengt zich in het gesprek. De vaders van Robert en Peter zijn
broers van elkaar. Doordat de neven op verschillende continenten wonen, zien ze elkaar
niet vaak. "Mijn vader moet hier ook bij de brandweer hebben gezeten," zegt hij. "Maar
wanneer en hoe lang precies weet ik niet." Leen Bakker weet het wel. "En ik heb de foto's
om het te bewijzen," zegt lachend. Snel leidt hij de verslaggevèr nog rond in het kleine
museum onder het leslokaal van de brandweerkazerne. Er liggen afdrukken van foto's
met een jonge Bennie erop, een kopie van een oude, handeschreven lijst waarop zijn
naam staat als lid van het korps en een mooi doosje met een kleine speld en gepoetste
manchetknopen uit de Baarnse brandweertijd van Bennie. Die gaan straks mee met de
Amerikaanse familie als cadeau voor de achtergebleven vader en grootvader, die hier zo
graag bij zou zijn geweest. Bron: Baarnsche Courant van 14 mei 2018